توصیف همراه با جزئیات
موارد معمولی سرخک را می توان با توجه به علائم بالینی بدون معاینه آزمایشگاهی تشخیص داد.برای موارد خفیف و غیر معمول، معاینه میکروبیولوژیکی برای تایید تشخیص لازم است.از آنجایی که روش جداسازی و شناسایی ویروس پیچیده و زمان بر است که حداقل به 2-3 هفته زمان نیاز دارد، اغلب از تشخیص سرولوژیکی استفاده می شود.
جداسازی ویروس
خون، لوسیون گلو یا سواب گلوی بیمار در مراحل اولیه بیماری به کلیه جنینی انسان، کلیه میمون یا سلول های غشای آمنیوتیک انسان برای کشت پس از درمان با آنتی بیوتیک تلقیح شد.ویروس به آرامی تکثیر می‌شود و CPE معمولی می‌تواند بعد از 7 تا 10 روز ظاهر شود، یعنی سلول‌های غول‌پیکر چند هسته‌ای، آخال‌های اسیدوفیل در سلول‌ها و هسته‌ها وجود دارد و سپس آنتی‌ژن ویروس سرخک در کشت تلقیح شده با فناوری ایمونوفلورسانس تأیید می‌شود.
تشخیص سرولوژیکی
از بیماران در دوره‌های حاد و نقاهت دو سرم بگیرید و اغلب آزمایش HI را برای تشخیص آنتی‌بادی‌های خاص یا آزمایش CF یا تست خنثی‌سازی انجام دهید.هنگامی که تیتر آنتی بادی بیش از 4 برابر بیشتر باشد، می توان به تشخیص بالینی کمک کرد.علاوه بر این، از روش آنتی بادی فلورسنت غیر مستقیم یا ELISA نیز می توان برای تشخیص آنتی بادی IgM استفاده کرد.
تشخیص سریع
آنتی بادی نشاندار شده با فلورسنت برای بررسی وجود آنتی ژن ویروس سرخک در سلول های غشای مخاطی شستشوی گلوی بیمار در مرحله کاتارال استفاده شد.هیبریداسیون مولکولی اسید نوکلئیک می تواند برای شناسایی اسید نوکلئیک ویروسی در سلول ها نیز استفاده شود.
مطالب سفارشی شده
فرآیند تولید تست سریع ورق برش نخورده
